A random act of kindness – Phakchok Rinpoche message in December 2011 สารจากท่าน พักชก ริมโปเช ในเดือน ธันวาคม 2554

Key to Happiness – Phakchok Rinpoche message in November 2011 สารจากท่าน พักชก ริมโปเช ในเดือน พฤศจิกายน 2554

ภาษาไทย ดูได้ที่นี่

กุญแจสู่ความสุข

แด่สหายทั้งหลายที่อยู่ใกล้และอยู่ไกล  สวัสดีทุกท่านเนื่องในวันคุรุรินโปเช  หวังว่าทุกท่านคงมีสุขภาพที่ดีและมีความสุข เราทุกคนล้วนต้องการจะมีความสุข  สิ่งนี้คือเป้าหมายพื้นฐานในชีวิตเราจริงหรือไม่?  แต่บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าเป็นการยากลำบากเหลือเกินที่จะเข้าถึงความสุข  เมื่อใดก็ตามที่เราไม่รู้ว่าจะรับมือกับอารมณ์และจิตใจของเราอย่างไร  เมื่อนั้นเราจะรู้สึกว่าชีวิตช่างน่าเหนื่อยหน่ายและตึงเครียด  ด้วยเหตุนั้นในที่นี้ข้าพเจ้าจึงอยากมีส่วนร่วมกับท่านทั้งหลายในวิถีทางสามเรื่องง่ายๆ ที่ช่วยให้ข้าพเจ้าสามารถจัดการกับอารมณ์และความรู้สึกของข้าพเจ้า ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าสุขสบายอยู่เสมอ

• 1) สร้างพื้นที่ว่าง

ทุกวันนี้เรามีสิ่งที่ต้องคิดคำนึงถึงมากมายเหลือเกิน  ทั้งเรื่องสุขภาพ  ครอบครัว  หน้าที่การงาน  และถ้าท่านเป็นผู้ฝึกปฏิบัติธรรมด้วยแล้วท่านยังมีภาระในการทำสมาธิและฝึกปฏิบัติธรรมที่ต้องเป็นห่วงอีก  เมื่อใดก็ตามที่เราไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไรความกังวลนี้จะทำให้จิตใจของเราหดตัวลงที่ละน้อยๆ และมีขนาดแคบลงๆ  ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจะเป็นไปในทางเลวร้ายยิ่งขึ้นเรื่อยๆ จนบางครั้งดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆ เริ่มท่วมท้นหนักหน่วงจนรู้สึกเหมือนกำลังติดกับดักและยังรู้สึกแน่นหน้าอก  เราจะแสดงออกอย่างชัดเจนถึงความพยายามที่จะผ่อนคลายตัวเองจากความรู้สึกเหล่านั้น  สิ่งนี้คงเกิดขึ้นกับเราบ้างในบางครั้งไม่มากก็น้อย  แต่เรื่องเล็กๆ เหล่านี้ก็อาจกลายเป็นปัญหาใหญ่ที่เราไม่สามารถจัดการกับมันได้

วิธีการที่ยอดเยี่ยมประการหนึ่งในการจัดการกับสิ่งเหล่านี้คือการสร้างพื้นที่ว่างทางจิตใจขึ้น  วิธีนี้จะช่วยปลดปล่อยอกุศลเจตนาและความตึงเครียดทั้งในจิตใจเช่นเดียวกับในร่างกายของท่าน  การสร้างพื้นที่ว่างมีวิธีการที่ง่ายมาก  มันไม่ใช่การสอนคำสอนทางพุทธศาสนาหรืออะไรทำนองนั้น  หากเป็นเทคนิคง่ายๆ ที่เราสามารถประยุกต์ใช้กับพื้นที่ว่างและอิสรภาพของเรา  และปลดปล่อยเราจากความกังวลทั้งมวล

แล้วเราจะสร้างที่ว่างได้อย่างไร?  หากท่านมีเวลาสักเล็กน้อยลองมองตรงไปข้างหน้าและจินตนาการว่าท่านกำลังถูกล้อมรอบด้วยที่ว่างทุกทิศทุกทาง  หากจำเป็นบางครั้งก็อาจใช้วิธีมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ว่างเปล่า  เพียงแค่จินตนาการว่าทุกหนทุกแห่งล้วนเป็นที่ว่าง  ไม่มีกำแพง  ไมมีขอบเขต  ไม่มีตึกรามบ้านช่อง  ไม่มีอะไรเลย  และอย่าเริ่มต้นคิดถึงการงาน  ครอบครัว  คิดถึงเฉพาะสิ่งที่ท่านต้องการจะทำ  จินตนาการง่ายๆ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นพื้นที่ว่างกว้างใหญ่  ฟ้าโปร่งเหมือนที่ว่าง  และปล่อยให้จิตใจของท่านผสมกลมกลืนไปกับพื้นที่ว่างดังกล่าวจนกลายเป็นพื้นที่ว่างและเปิดโล่งสุดลูกหูลูกตา  ท่านอาจจะหลับตาลงหากสิ่งนี้ช่วยท่านได้  จินตนาการถึงความว่างเปล่านี้สักอึดใจหนึ่ง หลังจากเวลาผ่านไปสักนาทีหรือสองนาทีท่านจะเริ่มรู้สึกถึงความว่างในจิตใจอย่างแท้จริง  หน้าอกของท่านจะโล่งและท่านจะรู้สึกถึงความผ่อนคลายจากความตึงเครียดในหัวท่านก่อนหน้านี้  จิตใจของท่านจะเปิดออกเช่นเดียวกับวิธีคิดของท่านที่จะเปลี่ยนไปเช่นกัน  ขั้นตอนเหล่านี้ใช้เวลาไม่มากเลยเพียงห้าหรือสิบนาทีและยังง่ายมากด้วย  นั่นแหละคือความวิเศษของการสร้างที่ว่าง  ท่านไม่จำเป็นต้องเชื่อฉันแต่ลองดูด้วยตนเองแล้วท่านจะรู้สึกได้ด้วยตนเอง

• 2) เรียนรู้ข้อผิดพลาดของตนเองและลดการตัดสิน

เราทุกคนล้วนต้องการจะมีแต่ความสุขจริงหรือไม่  แต่อะไรคือสิ่งที่จิตใจของเรายึดติดอยู่ตลอดเวลา?  นั่นคือความรู้สึกในด้านลบ  การตัดสินในเด้านลบ  และความคิดในด้านลบ  ลองย้อนมองเข้าไปในจิตของท่านและศึกษาถึงรูปแบบของอารมณ์ดังกล่าวว่ามีมากน้อยเพียงใดที่อยู่ในด้านลบ  ท่านเคยคำนึงถึงเรื่องนี้สักเล็กน้อยบ้างไหม?

ดังนั้นสิ่งที่ท่านต้องทำประการแรกคือตระหนักและยอมรับในรูปแบบหรือกระบวนการความคิดของท่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรู้สึกในด้านลบของท่านและกระบวนการที่ก่อให้เกิดความรู้สึกดังกล่าว หรือกระบวนการที่ความรู้สึกต่างๆ บังเกิดขึ้น  การยอมรับในที่นี้คือการสังเกตเห็นโดยไม่ต้องตัดสินอะไรใดๆ ทั้งสิ้น  เป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องทราบถึงความแตกต่างระหว่างการสังเกตเห็นกับการตัดสิน  การสังเกตเห็นคือการตระหนักถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างเรียบง่าย  เช่นคำกล่าวว่า  “โอ้ ใช่เลย ฉันมีปัญหากับความเป็นคนขี้อิจฉาของฉัน”  ส่วนการตัดสินมักจะก้าวเลยไปก้าวหนึ่งเสมอซึ่งส่งผลไปสู่การวิพากษ์วิจารณ์ชี้ถูกชี้ผิด  ดังประโยคที่กล่าวว่า  “โอ้  ใช่เลย  ฉันมีปัญหากับความขี้อิจฉาของฉัน  ฉันมันเลวสิ้นดี  ไม่น่าเชื่อว่าฉันจะทำผิดพลาดได้เช่นนั้น  โอ้ ฉันช่างงี่เง่าจริงๆ  ทนไม่ไหวแล้ว…”  ท่านเห็นความแตกต่างดังกล่าวบ้างไหม  การตัดสินนั้นเกี่ยวข้องกับอารมณ์ขณะที่การสังเกตเห็นนั้นไม่  ดังนั้นให้ท่านหัดสังเกตง่ายๆ ถึงความผิดพลาดของท่านโดยไม่จำเป็นต้องตัดสิน  ปัญหาทุกวันนี้ไม่ใช่เรื่องที่เราหันหลังให้กับการปฏิบัติธรรมหรือการฝึกฝนทางจิตต่างๆ หรือมีปัญหาที่ต้องพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้น  ไม่ว่าเราจะพยายามอย่างหนักมาแล้วเพียงไรก็ตาม  เพราะนั่นเปรียบเสมือนการกินยารักษาโรคโดยที่ยังไม่รู้ว่าตนป่วยด้วยสาเหตุใด  ดังนั้นโปรดหยุดคิดสักนิดหนึ่งโดยการหันเข้าไปมองตนเองด้วยความสัตย์จริงว่าเรามีข้อผิดพลาดอะไรบ้าง

• 3. ความกรุณาและเมตตา

กุญแจสำคัญดอกที่ 3 ที่ฉันอย่ากจะกล่าวถึงในที่นี้คือความกรุณาและเมตตา  ถ้าถือตามหลักเกณฑ์คำสั่งสอนในพุทธศาสนา  กรุณาหมายถึงความปรารถนาที่จะให้สรรพสัตว์เป็นอิสระจากความทุกข์และเหตุแห่งความทุกข์ และเมตตาก็คือความปรารถนาที่จะให้สรรพสัตว์มีความสุขและเหตุของความสุข  ในที่นี้ฉันจึงอยากจะอธิบายว่ากรุณาหมายถึงความเข้าใจพื้นฐานหรือการเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ขณะที่เมตตาหมายถึงการมีจิตใจดี

ความเข้าใจเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง  ตัวอย่างเช่นในครอบครัวที่มีความสุขและปรองดองกัน บิดามารดาก็จำเป็นต้องเข้าใจบุตรหลานของตน  ต้องมองสิ่งต่างจากมุมมองของพวกเขา  และบุตรหลานก็จำเป็นต้องเข้าใจผู้ปกครองของตนในทำนองเดียวกัน   ความสัมพันธ์เช่นนี้สามารถสร้างขึ้นได้ในทุกสถานที่และทุกเวลาไม่ว่าจะเป็นในที่ทำงานหรือเป็นความสัมพันธ์ชนิดอื่นๆ ก็ตาม  เราจำเป็นต้องมีการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน  พยายามทำความรู้จักซึ่งกันและกัน  และหัดมองสิ่งต่างๆ จากมุมมองของผู้อื่น  พูดอย่างติดตลกได้ว่าเราต้องหัดใส่รองเท้าของคนอื่นบ้าง  หากมีใครมาตะโกนด่าว่าคุณคุณจะคิดว่าเขากำลังมีความสุขอยู่หรือ?  คุณคิดว่าเขาสนุกกับการกระทำเช่นนั้นหรือ?  เปล่าเลย   เขากำลังกลัดกลุ้ม  เครียด  และโกรธ  แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาจะรู้สึกเสียใจไม่น้อยกับการกระทำของตัวเอง  ใช่แล้วหลายคนทำผิดพลาด  แต่ท่านคิดว่าเขาใช้อารมณ์มากเกินไปหรือเปล่า?  ท่านคิดว่าเขาทำลงไปเพราะเขามีความสุขหรือ?  ไม่เลย  ดังนั้นท่านควรพยายามใช้ความเข้าใจแทนที่จะมีอารมณ์โกรธตอบและด่วนตัดสินจากมุมมองของท่าน  ถ้าท่านปฏิบัติได้ดังนี้ก็ถือได้ว่าท่านมีความกรุณาแล้ว

ในอีกมุมหนึ่งของความกรุณาก็คือหากท่านสามารถเข้าใจถึงปัญหาทั้งหลายของตัวเองและสามารถปลดปล่อยตนเองจากสิ่งเหล่านั้นได้  ความกรุณาต่อผู้อื่นก็จะเพิ่มขึ้นโดยอัตโนมัติหรือโดยเป็นธรรมชาติ  ในทางตรงกันข้ามหากท่านไม่สามารถจัดการกับข้อสังเกตในปัญหาของท่านเอง ณ ที่ที่มันก่อตัวขึ้น และรู้ว่าท่านต้องทุกข์ทนอย่างไร  แล้วท่านจะมีความกรุณาต่อผู้อื่นได้อย่างไร  ท่านจะหวังให้ผู้อื่นเป็นอิสระจากความทุกข์ได้อย่างไร  ความทุกข์ซึ่งท่านเองยังไม่แม้แต่จะตระหนักรู้โดยชัดเจนได้  ดังนั้นสิ่งแรกสุดคือการมองเห็นปัญหาของตนเอง  คำถามต่อมาคือแล้วอย่างไร?  เมื่อท่านสร้างพื้นที่ว่างซึ่งเป็นกุญแจประการแรกสำเร็จ  และค้นพบอิสระจากความเครียดและการจู่โจมของความคิดต่างๆ  ท่านจะเห็นได้ว่าท่านสามารถพ้นออกมาจากสิ่งใด  ท่านเห็นถึงคุณประโยชน์ว่าท่านมีความสุขได้อย่างไร  จากจุดแรกสุดคือการสร้างพื้นที่ว่าง  ท่านจะคิดใหม่ว่า  “โอ้  หัวหน้า  ถ้าเขาทราบวิธีการนี้เขาจะดีขึ้นกว่านี้มาก  คนน่าสงสาร”

เมื่อใดก็ตามที่ท่านมีความกรุณาเช่นนี้จิตใจของท่านก็จะเบาและเป็นอิสระขึ้นเรื่อยๆ  เมื่อใดก็ตามที่ท่านหันไปเพ่งพิจารณาถึงคนอื่นๆ แทนที่จะเป็นเรื่องของตัวเอง ท่านจะสามารถลดอัตตาหรืออีโก้ลง  ผลที่ได้ต่อจิตใจของท่านก็คือความผ่อนคลายที่เพิ่มมากขึ้น  รู้สึกเปิดกว้างขึ้น  และปัญญาเพิ่มพูนมากขึ้น  ท่านสามารถแลกเปลี่ยนกุญแจทั้งสามนี้กับคนอื่นๆ ต่อไปเพราะเป็นสิ่งที่มีแต่คุณประโยชน์ไม่เป็นพิษภัยต่อพวกเขา  และนี่คือกุญแจสามดอกไปสู่ความสุข

ด้วยความรักและปรารถนาดี

สรรวะมังคะลัม

พักชก รินโปเช (Phakchok Rinpoche)

Phakchok Rinpoche message in October 2011 สาส์นจากท่าน พักชก ริมโปเช ในเดือน ตุลาคม 2554

Guru Rinpoche Day

Dear Friends, Near and Far:

Greetings to you all from the Kathmandu Valley. By the time you receive this mail from me, many of you are getting ready to go to bed and many getting ready to wakeup. But wherever you are,  I hope that you and your loved ones are happy and healthy. Today is again the 10th day of the lunar calender and hence Guru Rinpoche’s day! And like the many other mails that I’ve been dropping in your mailbox on each GRD over the last three years, I hope this one also achieves in some subtle way to remind you to not go astray from the dharma.

And now to continue on where I left off last month from “Calling the Guru from Afar“. Last time we went over the four prelimanary contemplations: samsara, precious human birth, impermanance, and Read the rest of this entry/อ่านรายละเอียด »

Phakchok Rinpoche message in September 2011 สาส์นจากท่าน พักชก ริมโปเช ในเดือน สิงหาคม 2554

HH. Phakchok Rinpoche message in August 2011 สาส์นจาก สมเด็จ พักชก ริมโปเช ในเดือน สิงหาคม 2554

Dear Dharma Brothers and Sisters,

I hope you are all well and peacefully wandering through saṁsāra.  As I write this monthly message to you all, I have all these thoughts going through my mind. Oh oh..it’s almost nearing midnight…but then in Asia it’s already the 11th…are people actually reading these messages?…or even opening them?…hmmm…and if they do actually read it, does it make any sense to them?…is this helping them in anyway possible?…alright concentrate, you only have half an hour left before it turns midnight! But if I look at the bigger picture, if i can impact one friend to remember the practice and remember the Dharma on this GRD, I am one step closer.

So, please remember your practice and remember the Dharma.  Right now I, the wandering, crazy, half-cooked Yogi, am thinking of my teacher and remembering his teachings like an old widow who lost her husband.  Today is the first day of the Nine Yanas retreat of the Bodhisattva Level, here at Gomde Cooperstown.  Today is a joyous day for double celebration as today marks the miraculous birth of Guru Rinpoche in a lotus bed on Lake Danakosha and also the birthday of my father, Tsikey Chokling. We sealed the day with bountiful Tsok offering and aspirations for the happiness and wellbeing of all sentient beings.

My teachings today will be the heartfelt teachings from my loving Guru, secret Yogi, Nyoshul Khen Rinpoche.  He said, remembering our motivation is most important.  He said, our motivation can be represented by the five fingers of the hand.

First we start with the little finger, the pinky.  This is the smallest finger and in Tibetan culture considered the most offensive.  The pinky has two meanings, the first is the motivation of being free from fear in this life.  The second is for worldly success and pleasure.

The ring finger is neutral.  Not virtuous nor non-virtuous.  For example, being motivated by others or social influence.  Like when being invited to a retreat by a friend and going, “just to check it out.”

The middle finger represents the motivation of wanting to be free from the three lower realms.  Another way to say this is avoiding the ten non-virtuous acts.

The index finger represents the motivation of wanting freedom from saṁsāra.  The individual liberation path.

Finally, we arrive at the thumb.  The thumb represents the most supreme motivation, Bodhicitta.  This is practicing for the benefit of all sentient beings so they too may be free from saṁsāra and suffering.

Please be mindful in your practice, don’t forget compassion and the view of emptiness.  And most important, check your motivation as I mentioned above.

I send you love and my prayers.  May your virtue increase.  May your Dharma dignity become firmly established.  May your understanding of emptiness become luminous.

Sarva Mangalam,

Phakchok Rinpoche